Angst lost op, als je geloof in een einde ophoudt,
als je doorziet dat er helemaal geen einde bestaat,
alleen maar verandering,
als golven in een oneindige oceaan.
Geloof in een einde komt voort uit onze fascinatie met vormen.
Wij willen vormen vasthouden,
blijvend maken.
Maar alles om ons heen,
in de natuur,
in de menselijke geschiedenis,
in het universum,
laat ons zien dat blijvende vormen niet bestaan.
Alles verandert,
niets blijft eeuwig.
Een grasspriet,
een boom,
een berg,
een zonnestelsel,
wij als vorm,
alles komt en gaat.
Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.
Als je daar vrede mee sluit, verdwijnt alle angst.
Gaan is geen einde,
komen geen begin,
er is alleen beweging, verandering,
als golven in een oneindige oceaan.
Zodra je fascinatie met de vormen doorbroken wordt,
val je samen met die oceaan,
met je eigen oneindigheid,
met je eigen vormloosheid,
met je eigen liefde.
